Γραμμένα λόγια
Εκδόσεις Αρμός, 2008
Διηγήματα που έχουν για ήρωές τους ανθρώπους καθημερινούς, της δυτικής Μακεδονίας, και ειδικότερα όσους κατοικούν γύρω από την Ορεστιάδα λίμνη.
Η συγγραφέας θέλει να μας τους γνωρίσει, να μιλήσει γι' αυτούς και να ακουστεί η φωνή τους μέσα από τα "γραμμένα λόγια" της, για ό,τι τους αφορά. Για την καταγωγή τους, για την ζωή που σαν φυσικό ρυάκι τους έφερε μέχρις εδώ, για τα όνειρά τους, κι ας είναι κάποια από αυτά διαψευσμένα ή μισοτελειωμένα. Θέλει να οραματιστούμε το μέλλον τους που έχει σαν αφετηρία το παρελθόν τους. Και θα μπορούσε να το δει πληρέστερα κανείς μέσα από ένα μεγάλο μάτι, που μοιάζει μ' αυτό του Θεού, όπως εικονίζεται σε κάποιες αγιογραφίες, περιβαλλόμενο από χρυσές ακτίνες. Το μέλλον τους, που συναρμολογείται, κομμάτι - κομμάτι, από πλήθος χέρια στον "ανθρωποκεντρικό εργαστήρι" της φύσης.
Είναι αλήθειες αναμφισβήτητες για μας και ζουν ανάμεσά μας, η ψυχή του παππού μας, μια Πανωραία, η κυρία με την χαμηλή φωνή στο ιατρείο, ο έρωτας του Χρήστου και της Στυλιανής. Και μοιάζουν ορατές και η θλίψη και η προσμονή που τους συνοδεύουν: γι' αυτό που δεν ήρθε, αλλά δεν έπαψαν να ελπίζουν ότι κάποτε θα κατακτηθεί.
Κριτικές
Μικρά, αλλά χαρακτηριστικά επεισόδια από τον τρόπο ζωής στην περιοχή της Ορεστιάδας, στη Δυτική Μακεδονία. Πυκνή, παραστατική γλώσσα και σωστά οργανωμένη αφήγηση.
[…] «H συγγραφέας κινείται ανάμεσα στο πλήθος των απλών ανθρώπων, όπως τους γνώρισε από τα πρωτινά της ζωής της χρόνια. Την απασχολούν τα προβλήματα της ελληνικής οικογένειας, αλλά και των μοναχικών ανθρώπων.
[..] Έχει ύφος κατ’ εξοχήν ερωτικό, που αρκετές φορές γίνεται ιδιαίτερα έντονο, χωρίς όμως να σοκάρει […]
[…] Όσα χρόνια κι αν περάσουν , πιστεύω ότι η Ουρανία θα δημιουργεί μαλάζοντας εκείνον τον εύπλαστο πηλό τον φτιαγμένο από το καθάριο νερό της ανάβρας στο Σάντοβο και από το κοκκινόχωμα, σαν αίμα, άφθαρτο υλικό της Μακεδόνισσας γης με τον δικό της φαντασιακό τρόπο».
Χρυσόστομος Τζημάκας από το blog Εν Βογατσικώ