Πόσο μεγάλο ήταν αυτό το νησί, που έμοιαζε με τεράστιο πλεούμενο στη μέση του γαλάζιου ωκεανού; Δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε ακριβώς...

Διάλεξα πρώτα το κοστούμι. Ήταν καφετί με ένα λεπτό καρώ. Και το πανταλόνι και το σακάκι έστεκαν καλοσιδερωμένα στην κρεμάστρα. Πουκάμισο...

Mέχρι κάποια ηλικία μας προσδιορίζουν περισσότερο οι άλλοι με τα προσωπικά τους κριτήρια, που έχουν συνήθως διαμορφώσει ζώντας σε μια κοι...

Σε κάποιο χωριό της Μακεδονίας, της Ελληνικής εννοώ, ξύπνησαν μια μέρα οι άνθρωποι και είδαν στην αυλή ενός σπιτιού, να κοιτά προς την πλ...

Καλά είναι να έχεις και κορίτσι κι αγόρι, λέει ο λαός, αλλά αυτά δεν γίνονται-μέχρι στιγμής- κατά παραγγελία. Κι αν γίνονταν θα δημιουργο...

Απλοί, περίπου φυσιολογικοί, άνθρωποι είμαστε. Έχουμε ανάγκη να αναπνέουμε αέρα και να πίνουμε νερό. Και σίγουρο είναι ότι αν διαλύσει κά...

Φορέας της παγκοσμιοποίησης είναι οι δρόμοι. Αυτοί που ανοίχτηκαν από χωριό σε χωριό και από πόλη σε πόλη. Από πολύ παλιά. Τους περπατάμ...

Ένα ρητό λέει ότι: “όταν κάνει σχέδια ο άνθρωπος, ο Θεός γελάει- κι όταν δεν κάνει, ο Θεός κλαίει”. Το πεπερασμένο της νόησης του ανθρώπ...

Πρωινό Σαββάτου, μόλις σήμανε το τέλος της η λειτουργία μέσα στην εκκλησία. Οι άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους μέσης ηλικίας και πάνω, κ...

Μάρτιος 2007 Δώσαμε ραντεβού σ’ ένα καφέ απέναντι από την εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Για την Θεσσαλονίκη μιλώ. Απογευματάκι ήταν όταν συν...

Ο Φιλοκτήμων κατάγεται από την Μόλασση – οι Μολοσσοί, που κατοικούσαν στην περιοχή, αναφέρονται σαν αρχαία Μακεδονική φυλή. Η δε Μόλασση ...

Δεν πέρασαν ούτε ένα ούτε δύο χρόνια έγγαμου βίου. Κοντά, δέκα χρόνια πέρασαν. Κι από βάσανα και φουρτούνες άλλο καλό, κάθε μέρα όλο και...