Απλοί, περίπου φυσιολογικοί, άνθρωποι είμαστε. Έχουμε ανάγκη να αναπνέουμε αέρα και να πίνουμε νερό. Και σίγουρο είναι ότι αν διαλύσει κάποιος μια νευροτοξική ουσία στο νερό ή στον αέρα μπορεί να αλλάξει την συμπεριφορά μας.
Στο νερό, βέβαια, μπορείς να την ανιχνεύσεις ευκολότερα. Γεμίζεις το ποτήρι και το κοιτάς στο φως. Κι αν το δεις κάπως θολό, το στέλνεις και σε ένα εργαστήριο μικροβιολόγου.
Στην γειτονιά μου, πάντως, δεν υπάρχει μικροβιολόγος που να ελέγχει τον αέρα μας. Κι απ’ ό,τι βλέπω, δεν φαίνεται καθαρός. Και τρίχες έχει, και σκουπιδάκια έχει, και σκόνη έχει.
Οι περισσότεροι Έλληνες είναι σίγουροι ότι μας ψεκάζουν.
Κι εγώ συμφωνώ. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι με τί μας ψεκάζουν.
Μάλλον με αέρια που μας κρατάνε ήσυχους, για να μην αντιδράμε. Δεν μας σκοτώνουν, όπως κάνει ο Κιμ από την Βόρεια Κορέα, απλώς μας κάνουν ό,τι θέλουν.
Γι’ αυτό δεν μπορούμε να ενεργοποιηθούμε και να βγούμε από το μνημόνιο. Ούτε, φυσικά να βαρέσουμε δυνατά τα νταούλια για να τρομάξει η Μέρκελ.
Ενώ όταν είμαστε ενεργοποιημένοι τα προηγούμενα χρόνια, περνούσαμε ωραία, διασκεδάζαμε και δεν είχαμε κανέναν να μας μαλώνει. Τώρα, μη και μη, και μη μας έχουν. Σαν να μη τους φτάνει ο αεροψεκασμός με τα αεροπλάνα.
Μάλλον, όμως, η κυβέρνηση έχει βρει μια ουσία
αλεξι-ψεκάσμια, γ’ αυτό αντιστέκεται τόσο σθεναρά στα μνημόνια.
Τις έρευνες τις έκανε ο Καμμένος και έδωσε ύστερα την ουσία στον Αλέξη. Πριν πάνε να δούνε τους δανειστές από αυτό παίρνουν.
Ενώ εμείς οι υπόλοιποι, ούτε υγρόν, ούτε αέριον αγοράζουμε για αντίδοτο. Γι’ αυτό είμαστε τόσο παθητικοί. Και δεχόμαστε εμείς, οι πρώτοι του κόσμου, να μας κοροϊδεύει ο ένας κι ο άλλος.
Έχω, όμως, κάποια ερωτήματα.
Πως, μετά τόσο ψέκασμα, καταλαβαίνουμε ότι μας ψεκάζουν; Αντιδρά τόσο καλά ο οργανισμός μας; δηλαδή, έχουμε ακόμα ελπίδες;
Κι όταν έρχονται οι ξένοι εδώ, κρατούν την ανάσα τους και δεν αναπνέουν; γιατί αν ανέπνεαν ό,τι και μεις, θα γίνονταν σαν εμάς. Μήπως έχουν κι αυτοί κάποιο αντίδοτο;
Μήπως εμπλέκεται και η CIA σ’ αυτό; ή καμιά εγγλέζικη μυστική υπηρεσία που θέλει να μας πάρει κι εμάς έξω από το ευρώ;
Τα σπουργίτια πάντως δεν τα πιάνουν τα χημικά, ακόμα και όλον τον χειμώνα με γέμιζαν το μπαλκόνι κουτσουλιές και δεν με φοβούνταν καθόλου.
Ένα άλλο θαύμα είναι ότι μεγαλώνουμε και πολύ έξυπνα παιδιά, που όλοι τα θέλουν στο εξωτερικό. Άρα, το ψέκασμα δεν πιάνει σε όλους.
Φαίνεται ότι αυτοί που δουλεύουν το μυαλό τους, με κάποιον μυστήριο τρόπο διώχνουν μακριά το ψέκασμα.
Επειδή όμως αυτό είναι πολύ κουραστικό, καλού κακού, σκέφτηκα κάποιες πρακτικές λύσεις. Η μία είναι να κρατάμε ομπρέλες, η άλλη είναι να φοράμε σομπρέρο.
Η τρίτη και καλύτερη είναι, όταν βλέπουμε αεροπλάνα να μας ψεκάζουν, να φυσάμε όλοι μαζί για να διώξουμε τα αέρια προς την Τουρκία.